-1. Dönem-

-

 1. dönem benim için komik ve bir o kadarda hızlı geçti. Başlarda, girdiğimiz ilk TYT denemesinde Fen Bilimleri kısmını unuttuğum bile olmuştu. Biraz acemi olsakta sonradan toparladık.Normal okul sınavlarında ise ne kadar çalıştıysam onun karşılığını aldım hesabıyla ilerledi.Ta ki tarih sınavına kadar...Okuldan sonra çalışmıştım yeterli olmadığını düşürünerek gece 4'te kalkıp okula gidene kadar yazıp çalışmıştım. Hiç bu kadar parmağımın sızladığını hatırlamıyorum. Sınava mutlu bir şekilde girdim fakat soruları görünce bildiğim (ezberlediğim)  her şey uçup gitti aklımdan. Normalde bu kadar kolay unutmam ama o kadar çalışıp her şeyi unuttuğum tek sınav olabilir. Sınavlardan sonra normalde ağlayacak insan da değilimdir fakat ilk dönemde girdiğim sınavlarda ağlayıp zırladığım ilk ve tek sınav herhalde tarih sınavıdır. Notumu görseniz zaten Osmanlı böyle çöküş görmemiştir dersiniz. Neyse oda hafızamda acı bir anı olarak kaldı. Onun dışında ben dahil bir çok kişinin ilk teşekkürünü aldığı karnesi bu dönem içerisinde yüzümüzü düşüren şeylerden biri oldu. Artık ortaokuldan çok daha zor bir döneme geçiş yapmamızdan mı yoksa beklenenden daha fazla çaba gerektiren bir süreçle karşılaşmamızdan mıdır, neyden kaynaklandığını hala tam olarak bilemiyorum.Sonuç olarak geçti artık;diyerek bu dönemide geride bırakıyorum. 





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YENEN VE YENİLEN

-
"Zafer zafer değildir.  Yenilen düşman yenilgiyi kabul etmedikçe" diyor Claudianus. Zafer yalnızca karşı tarafın teslimiyetiyle mi geçerli oluyor? Bu duruma gerçekten katılmıyorum.  Zafer çok yönlü bir kavramdır. Burda gelip "Zafer nedir?" diye açıklamayacağım. Zafer zaferdir. İçinde hile, yalan olmadığı sürece. Hilenin, yalanın olduğu yerde zafer değil yalnızca kendini kandırmak olur. O kişilere acıyorum.  Zafer sadece fiziksel bir mücadeleyi kazanmak değildir. Aynı zamanda içsel bir mübarezeyi de içinde bulundurur. Kişinin kendi içindeki zaferidir, zorlukların üstesinden gelmesidir.  En önemlisi de nedir biliyor musunuz? Kendi korkularını yenmesi, sınırlarını aşmasıdır. İçindeki en büyük zaferi budur.  Bağımlı birini düşünün kendi sınırlarını aşıp bağımlılığından kurtulması.  Veya öfke problemi olan birinin öfkesini yenip kendini kontrol altına alması. Bunlar hafife alınacak şeyler değil.Bireyin içindeki zaferi hiçte kolay olmuyor. Belki bunu başkalarında...
Devamı

FİKİRLERİN DURAĞI:TARTIŞMAK

-
  Tartışma ve kavga kavramları aynı şeyler değildir.Peki nedir arasındaki fark? Çok net bir cevabı var aslında bu sorunun. Kavga kötülükten, tartışma ise bilgiden doğar. Bir kaç sene önce sınav kağıdına yazdığım bir cümleydi. Tartışma:Bir konuyla ilgili karşıt düşünceleri karşılıklı olarak öne sürme ve savunma manasına gelir. Tartışmanın amacının,olması gerekenden sapmaması lazım. Amacımız, doğruyu bulmak ve karşılıklı anlayış geliştirmek olmalıdır, kişiyi yargılamak veya alay etmek değil.   " Çatışmadan tartışılamaz. "  diyor Cicero. Yani fikir ayrılığı olmadan karşıt düşünceler, karşıt düşünceler olmadan da tartışma olmaz. Daha iyi bir gelecek ve daha iyi bir dünya için, tartışmak gerek aslında. Kulağa "tartışmak" kelimesi hiç hoş gelmeyebilir. Fakat başta da dediğimiz gibi; tartışmak, kavga etmek değildir.Gelecek için yaptığımız planlar bile fikirler üstüne olmuyor mu? Kendi içimizde, kendimizle tartışıyoruz bazen. O yüzden tartışma yaşam için gerekli bir fak...
Devamı

BİR VİRGÜLÜN SONU

-
Hani kalemi tuttuğunuz elin orta parmağında bir iz vardır ya, işte o iz sizin bütün hayatınızın küçük bir özeti gibi bir şeydir. O ize bakarken aslında hep aynı şeyi düşünüyorum.Okul hayatı sadece bir döngüden farksız değil.Sonunda bir şeyler öğrendiğinizi sanıyorsunuz fakat çok geçmeden  yorgunluk, öğrendiklerinizin anlamını  sarhoş edermiş gibi bulanıklaştırıyor.Böyle de hiçbirinin bir anlamı kalmıyormuş gibi geliyor. Kitabınızın kapağını kapattığınızda her şey bitti sanıyorsunuz, sanki yarınlar yokmuşçasına. Kafamızı yastığa koyduk gün bitti meselesi artık "bir noktanın değil bir virgülün sonu gibi. " Her şeyin bittiğini sandığınızda,, bir sonraki gün başlıyor, bir öncekinin yüküyle. İşte bu döngüde bir şey fark ediyorsunuz, o iz sadece  bir öğrencinin değil, düşünen bir bireyin, kendini sorgulayan, büyüyen ve değişen bir insanın da izidir. O iz, aslında her gün bir adım daha ileri gitmek için verdiğimiz mücadelenin izidir. Bugünlük bu kadardı(,) 
Devamı